Słowo Życia na lipiec 2009¹

   Nie zawsze możesz wyzbyć się własnych dóbr w sposób dosłowny, bo jesteś związany z innymi osobami. Być może twoja pozycja społeczna wymaga życia na odpowiednim poziomie. Wówczas, oczywiście, powinieneś oderwać się od nich duchowo i po prostu być tylko ich zarządcą. Jeśli w ten sposób pojmujesz bogactwo, kochając bliźnich i zarządzając nim dla ich dobra, przygotowujesz sobie skarb, którego rdza nie niszczy ani złodziej nie ukradnie.
   Czy jesteś jednak pewny, że powinieneś zatrzymać wszystko? Posłuchaj głosu Boga w tobie. On ukaże ci rozwiązanie, jeśli nie umiesz sam zdecydować. Zobaczysz, jak wiele jest zbytecznych rzeczy wśród tego, co posiadasz. Nie zatrzymuj ich. Daj temu, kto nie ma. Urzeczywistnij słowa Jezusa: "Sprzedaj... i daj". Napełnisz w ten sposób trzosy, które nie niszczeją.
   Aby żyć w świecie, trzeba troszczyć się również o pieniądze i o rzeczy - to logiczne. Bóg chce jednak, abyś się o te dobra troszczył, ale nie martwił o nie. Zapewnij sobie niezbędne do życia minimum dóbr, odpowiednio do twojej pozycji społecznej. A co do reszty:

«Sprzedajcie wasze mienie i dajcie jałmużnę. Sprawcie sobie trzosy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej się nie dostaje ani mól nie niszczy»

   Papież Paweł VI był naprawdę ubogi. Świadczy o tym sposób, w jaki chciał być pochowany: w prostej trumnie, "w ziemi". Krótko przed śmiercią powiedział do swego brata: "Już od pewnego czasu mam przygotowane walizki na tę ostatnią podróż".
   Oto co powinieneś zrobić: przygotować walizki.
   W czasach Jezusa nazywano je trzosami. Przygotowuj je dzień po dniu. Staraj się, jak tylko możesz, napełnić je tym, co jest potrzebne dla drugich. Prawdziwie posiadasz tylko to, co dajesz. Pomyśl, ile jest w świecie głodu. Ile cierpienia. Ile potrzeb...
   Włóż do tych trzosów również każdy akt miłości, wszystko, co służy braciom.
   Spełniaj wszystkie czynności dla Niego. Powiedz Mu w swoim sercu: dla Ciebie. Wypełniaj to dobrze, z wielką starannością. Każdy taki czyn dosięga Nieba i będzie trwał w wieczności.

(1) Słowo Życia, luty 1979, publikowane w całości w: Essere la Tua Parola. Chiara Lubich e cristiani di tutto il mondo, vol. I, Cittá Nuova, Roma 1980, p.189-191.

 «  1  [2] 

Powrót