Słowo Życia na styczeń 2009¹

   Jeśli każdy jest inny, każdy może być darem dla drugich, a przez to może być sobą i realizować plan, jaki Bóg dla niego nakreślił.
   We wspólnocie posiadającej różnorodne dary św. Paweł widzi rzeczywistość, którą nazywa wspaniałym imieniem: Chrystus. Faktycznie to jedyne ciało, które tworzą członkowie wspólnoty jest rzeczywiście Ciałem Chrystusa. Chrystus bowiem nie przestaje żyć w swoim Kościele i Kościół jest Jego Ciałem. Przez Chrzest Duch Święty wszczepia wierzącego w Chrystusa i włącza go do wspólnoty. W niej wszyscy są Chrystusem, nie ma żadnych podziałów, nie ma żadnej nierówności.

«Tymczasem są wprawdzie liczne członki, ale jedno ciało»

   Jest zatem jedno ciało, zaś członkowie wspólnoty chrześcijańskiej dobrze realizują swe powołanie, jeśli urzeczywistniają pomiędzy sobą jedność, tę jedność, która uwzględnia różnorodność. Wspólnota nie jest podobna do bezwładnego bloku, lecz do żywego organizmu składającego się z różnych członków.
   Wywoływanie podziałów jest więc dla chrześcijan przeciwieństwem tego, co powinni czynić.

«Tymczasem są wprawdzie liczne członki, ale jedno ciało»

   Jak więc żyć tymi Słowami, które proponuje Ewangelia?
   Powinieneś mieć wielki szacunek dla różnych funkcji, dla darów, talentów wspólnoty chrześcijańskiej.
   Powinieneś otworzyć serce na całe różnorodne bogactwo Kościoła, a nie tylko na ten mały kościół, do którego uczęszczasz i który znasz: twoją parafię czy jakieś stowarzyszenie katolickie, z którymi jesteś związany. Powinieneś objąć cały Kościół powszechny w jego różnorodnych formach.
   Wszystko powinieneś uważać za swoje, ponieważ jesteś częścią tego jednego Ciała.
   A więc, tak jak dbasz i ochraniasz każdą część swojego ciała fizycznego, podobnie powinieneś odnosić się do każdego członka ciała duchowego.
   Powinieneś je wszystkie szanować, ze swej strony przyczyniając się do tego, by jak najlepiej służyły Kościołowi. (...)
   Nie lekceważ tego, czego Bóg wymaga od ciebie na twoim miejscu. Chociaż codzienna praca wydaje ci się monotonna i mało ważna, to jednak wszyscy należymy do tego samego ciała, tym samym każdy - jako jego członek - ma swój udział w życiu całego ciała, pozostając na miejscu, które Bóg dla niego wybrał.
   Najważniejsze - byś posiadał ten charyzmat, który jak mówi św. Paweł - przewyższa wszystkie inne, to znaczy: miłość, miłość do każdego spotkanego człowieka, miłość do wszystkich ludzi na ziemi.
   Przez miłość, przez miłość wzajemną, wiele członków może stać się jednym ciałem.

 «  1  [2] 

Powrót